Pod uwagę wzięto dwa badania w celu znalezienia potencjalnego powiązania pomiędzy spożyciem mleka, a śmiertelnością i złamaniami kości.
Pierwsze badanie (1987-1990), którym objęte były kobiety dotyczyło rutynowej mammografii, podczas której badane wypełniały kwestionariusz dotyczący ich diety i stylu życia. W 1997 roku wysłano kolejne kwestionariusze do tych kobiet, które jeszcze żyły. Wyniki obu wzięto pod uwagę w omawianym badaniu.
Drugie badania (1997) również polegało na wypełnieniu kwestionariuszy dotyczących diety i stylu życia, tym razem przez mężczyzn.
Średnie spożycie mleka na początku badania wynosiło 240 i 290 g/dzień odpowiednio dla pierwszego i drugiego badania. Wraz ze wzrostem spożycia mleka notowano wzrost spożycia innych składników odżywczych, jak również wyższe spożycie energii. Natomiast wraz ze wzrostem spożycia mleka obniżało się spożycie alkoholu. W przypadku pierwszego badania zauważono pozytywny związek pomiędzy spożyciem mleka, a śmiertelnością jak i złamaniami, zwłaszcza szyjki kości udowej. U kobiet zauważono wyższą liczbę zgonów (skorygowany współczynnik ryzyka 1.15 dla każdej szklanki mleka), z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego również 1,15 dla każdej szklanki mleka, z powodu taka 1,07 dla każdej szklanki mleka. Spożycie mleka odpowiadające trzem lub więcej szklanek mleka dziennie (średnio 680 g. dziennie) w porównaniu do mniej niż jednej szklanki mleka dziennie (60 g dziennie) było powiązane z wyższym ryzykiem śmiertelności. Również podwyższone było ryzyko złamania kości u kobiet spożywających trzy lub więcej szklanek mleka dziennie. Analiza drugiego badania również wykazała wyższe ryzyko śmierci w związku z dużym spożywaniem mleka, jednakże wzrost ten był mniej zauważalny niż w przypadku kobiet. Natomiast u mężczyzn nie zaobserwowano wzrostu ryzyka złamań kości w wyniku konsumpcji powyżej 3 szklanek mleka dziennie.
Co ciekawe, zupełnie odwrotnie przedstawiają się wyniki dotyczące spożycia serów lub fermentowanych produktów mlecznych. Wzrost spożycia tego rodzaju produktów u kobiet był powiązany z mniejszą śmiertelnością oraz niższą liczbą złamań kości. Ryzyko to zmniejszało się wraz z każdą spożytą porcją tych produktów o 10-15%. U mężczyzn z uwagi na nieco odmienną metodologię badania efekt był mniej zauważalny lub nie istniał wcale.
Z uwagi na zaobserwowany związek pomiędzy spożyciem mleka, a markerami stresu oksydacyjnego (8-iso-PGF2α) oraz stanem zapalnym (IL-6), które wpływają negatywnie na mineralizację kości, słusznym wydaje się ograniczenie mleka w diecie. Stanowisko mija się znacząco od tego o czym powszechnie informują nas media masowe. Jednocześnie, nie ma powodu aby wykluczać sery oraz fermentowane produkty mleczne z naszej diety, które nie wykazały negatywnego wpływu na stan mineralny kości oraz nie podnosiły wskaźnika śmiertelności.
Badanie jak i wyciągniete wnioski są w dużym stopniu tłumaczenie pracy podanej w źródłach. Nie odzwierciedlają one zdania autora, a jedynia mają na celu zaznajomienie czytelnika z omawianą publikacją.
Źródła:
Michaëlsson, K., Wolk, A., Langenskiöld, S., Basu, S., Lemming, E. W., Melhus, H., & Byberg, L. (2014). Milk intake and risk of mortality and fractures in women and men: cohort studies. Bmj, 349, g6015.