Jedzenie stanowi nieodłączny element naszego życia. Oprócz potrzeb fizjologicznych, pełni funkcje kulturowe, społeczne, czy emocjonalne. Ponadto nieograniczony dostęp do żywności i jego ogromna różnorodność sprawia, że wielu z nas wpada ze skrajności w skrajność. Zaczynając od surowych restrykcji, a kończąc na niepohamowanym napadzie jedzenia.
– nazywana również jadłowstrętem psychicznym. Polega na restrykcyjnym ograniczeniu spożywania pokarmów i chęcią osiągnięcia, jak najniższej masy ciała (nawet poniżej 85% należnej masy!). Dotyka najczęściej kobiet przed 25 rokiem życia, które mają niską samoocenę, dążą do perfekcji oraz mają silne poczucie odpowiedzialności. Wiąże się to z szeregiem negatywnych zmian w organizmie tj.:
– jest zaburzeniem polegającym na nawracających epizodach przejadania się dużymi ilościami pokarmu (co najmniej 2 razy w tygodniu). Aby przeciwdziałać skutkom nadmiernej podaży energii osoby chore prowokują wymioty, używają środków przeczyszczających, biorą leki zmniejszające łaknienie lub głodzą się i wprowadzają nadmierną aktywność fizyczną. U tych osób występuje nadmierna koncentracja na jedzeniu oraz silny przymus jedzenia. Samooceniają siebie jako osoby otyłe i odczuwają silny strach przed przytyciem mimo prawidłowej masy ciała. Do powikłań towarzyszących bulimii należą:
– podobnie jak bulimia charakteryzuje się przymusem nadmiernego spożywania pokarmów. Natomiast nie występują tutaj zabiegi przeczyszczania. Osoby te charakteryzują się nadmierną masą ciała. Ponadto towarzyszy im smutek, frustracja oraz odrzucenie.
– jest to obsesja na punkcie spożywania wyłącznie zdrowej żywności prowadząc do licznych ograniczeń. Pomimo niewinnych początków osoby chore zaczynają eliminować z jadłospisu coraz większą grupę produktów. A przygotowanie odpowiedniego posiłku staje się głównym celem dnia. W skrajnych przypadkach osoby te rezygnują ze spożywania jakiejkolwiek żywności, ze względu na strach przed zjedzeniem czegoś “szkodliwego”. Więcej na ten temat można przeczytać w tym artykule.
– czasami nazywana odwrotną anoreksją. Polega na postrzeganiu własnej budowy ciała, jako znacznie mniejszej niż w rzeczywistości. Problem ten dotyka najczęściej mężczyzn (10% kulturystów!), którzy chcą osiągnąć jak największą masę mięśniową. W tym celu osoby te często sięgają po “sterydy”, spędzają dużo czasu na siłowni oraz trzymają restrykcyjną dietę. Prowadzi to często do rezygnacji z życia towarzyskiego, zawodowego oraz rodzinnego.
– jest to zaburzenie występujące najczęściej u osób odchudzających się, otyłych oraz chorujących na depresję. Polega na spożywaniu 25% pokarmów przed snem lub w nocy. Pacjenci często pomijają śniadania, ze względu na brak apetytu. Napady zdarzają się najczęściej w momencie obniżonego samopoczucia, przyczyniając się do wyrzutów sumienia, bezsenności i skłonności do używania środków psychoaktywnych.
Jak widać każde z zaburzeń jest silnie skorelowane z negatywnymi emocjami, niską samooceną, czy chęcią bycia najlepszym. Do grupy osób, która jest najczęściej narażona należą sportowcy, lekarze, artyści oraz wbrew pozorom – dietetycy. Leczenie zaburzeń odżywiania jest ciężką i mozolną drogą, która wymaga wsparcia lekarzy, psychologów, dietetyków oraz osób z najbliższego otoczenia.
Źródła: